ulan hadi maçta yenildik, zaten beklediğimiz bir şeydi. geldik burada geyiğini yaptık falan. neşeli bile sayılırdım yani. bir anda saçma bir hüzün çöktü üstüme. yarının bir an önce gelmesini istiyorum böyle ama bir yandan da ömrümün akıp geçmesini istemiyorum. beyaz'ın psikopatı gibi oldum. şu an şu entry'i yazmak da istemiyorum ama yazmazsam öleceğim sanki.
bir garip haller sardı entrylerimi sözlük. bir şeyler oluyor. bir yer var biliyorum, epeyce yaklaşmışım. aman, öyle işte.
