sevgili günlük,
bugün gene o asistan hatunu gördüm amfide! en arkada oturuyodu. etrafında kimse yoktu. hemen gidip arkasına oturdum. saçıyla oynuyodu, belli ki sıkılmıştı. en arkada olduğumuz için konuşsak bile kimse duymazdı. ben de bütün cesaretimi toplayarak onunla iletişim kurmaya çalıştım. gerçi vücut dilimle pekçok hatunla iletişim kurdum bugüne kadar, sen bunları çok iyi bilirsin ama bu sefer dilimi kullanmanın daha etkili olacağına karar verdim. (ha ha, güzel espriydi değil mi günlük?). bilirsin, her konuda başarılı olduğum için kızlarla iletişim konusunda da çok iyiyimdir, amma ne olduysa oldu o güne kadar başıma hiç gelmeyen bişey geldi! kızla konuşacak bişey bulamadım! zaman ilerliyordu. benim muhakkak bişey bulup kızla konuşmam gerekiyodu. sonunda ona en etkili silahım olan ve yıllardır yurdum abazalarının zor zamanında imdatlarına yetişen "saat kaç" sorusu aklıma geldi. ama bileğimde saat vardı, saati çıkarıp öyle sormam gerekir diye düşünüp saati çıkarmaya soyundum. o an ne olduysa oldu ve bir anda asistan kız arkasını döndü ve bana saati sordu! o anda beynim durdu! sesim çıkmadı, bir B planım da yoktu kız elime bakıyodu ve saati görmüştü. sessizce saati ona uzattım, saate baktı ve bana geri verdi. gafil avlanmıştım, kendi silahımla vurulmuştum. ama olsun günlük gün gelcek buraya gururla ve mağrur bi şekilde ilk maçımı ve o maçın önemli anlarını büyük bir heyecanla yazağım. o zamana kadar vücut dilimi iyice geliştirip, sözsüz iletişimde bir çığır açacağım. dil konusunda pek de başarılı değilim galiba...
----hoşçakal mds, nh seni bana unutturamaz!----
