Ağlamak ne kadar zayıflık gibi görünse de, en büyük güçtür yaşamdan aldığımız.
Ya içinde biriktirirsin tüm sorunlarını, ya da kimse yokmuşcasına ağlayarak atarsın içindeki nefreti, kızgınlığı, acıyı.
Acıyı gülümseyerek atamayız çoğu zaman. inadına gülümsemek gelir içimizden ancak bu sadece acıyı uzatarak yaşamaktır. Acının sağlamlaşmasından başka bir işe yaramaz. Sonra o sorunla ilgili olsun ya da olmasın başka bir sorun patlak verir ve o zaman işte; "her şey üst üste geliyor" diye yakınmaya başlarız. Aslında daha önceden acımızı bastırmasaydık bu yeni sorun çıktığında kendimizi şanssız, mutsuz olmak için yaratılmış bir yaratık gibi görmeyecektik. Belki de patlak verdiğimiz olay tek başına sorun bile ifade etmez haldedir. Ancak sorunları biriktirdiğimizde olur olmaz her şey bize batmaya başlar ve hayata küserek alırız bu sorunlardan intikamımızı.
işte bu yüzdendir ki Ağlamak Güzeldir.
Hayattaki tüm olumsuzluklara karşı tekrar ayağa kalkabilmektir ağlamak.
Yeniden doğabilmek demektir ağlamak.
