fakülteler arası voleybol maçını izlerken başıma gelen rezilliği değil yer yarılsa gök ayrılsa da uçup kaçsam diyerek tanımlardım.
maçı seyrediyorum tribünden 2-3 arkadaşla ve oturduğum yerin sahaya uzaklığı ortalama bir mesafede. ne çok uzak ne çok yakın. maçın en hararetli anlarında arkadaşım kucağında tuttuğu kitabı bana vererek yanımdaki boş koltuğa koymamı söyledi ve aldım elime kitabı ki tam o sırada maçta bizim takım oyuncularından biri çok saçma bir hata yaptı ve sayı karşı tarafa yazıldı.dellendim tabi.. sinirden tam elimdeki kitabı sağa sola sallarken kitabın arasından bir adet rotring kalemin sahaya doğru yavaş yavaş süzüldüğünü gördüm ve verdiğim tek tepki şuydu: ''hassiktir!''
şanslıydım zira kalem sahanın ortasına kadar düşmedi ve birine isabet etmedi. oyunculardan biri kalemi hakeme verdi ve tüm salon birden taş kesildi adeta...müthiş bir sesizlik oluştu. sordu hakem ''kimin bu kalem'' diye..bir anlık tereddüt yaşadım tabi ama söyledim ''benim'' diye..zaten söylemesem de ben olduğum ortaya çıkıcakmış zira arkamdaki 2 eleman elleriyle beni işaret ediyormuş ''bu attı'' diye..her neyse.. tüm salonun gözleri üzerimdeyken yaptığım açıklama şu oldu '' ya pardon kitabın arasında kalem varmış kaldırırken uçtu farketmedim!!''
endişelenmem gereken nokta şuydu: ''acaba takımım hükmen mağlup sayılır mıydı?'' ancak takım da mağluptu zaten ve maçın bitimine az kalmıştı. o yuzden fazla endişe etmedim ama bir an için holigan ilan edilme korkusu yaşadığımı itiraf etmeliyim.
neyseki olay büyümedi; kalemi bile geri verdiler hatta.
seviyorum okulumu.
