çok özel insana, çok az insana karşı hissedilir. aşklar biter, noktalanır; geride bir avuç insan.... vazgeçilmezlerimiz. atsan atılmaz, satsan satılmaz... kimi zaman yüzüne yansıyan aynadaki aks, kimi zaman yüze vurulan gerçekler, kimi zaman sadece kuytusuna sığındığınız o özel, eşsiz, güzel insan... her zaman çok yakın olmaktan uzak, ama her zaman çok uzaktan çok uzak paralel yaşamlarda, paralel yolculuklara çıkıp, beraber farklı kulvarlarda akılan.... "kime dokunur ellerim, kimi görür gözlerim, ölüm çıkar karşıma, yine sen derim..." böyle bir şey...
