benim de dahil olduğum, sayılarının tahmin ettiğiminden çok daha fazla olmasını ümit ettiğim şanssız insanlar. gittikleri bir yeri, ikinci, üçüncü, dördüncü.. neyse işte kaç kere aynı yere gitmiş olursa olsunlar bulamazlar. geç kalırsın, nerdesin diye ararlar, haydaaa nerdeyim cidden?? anlatamazsın nerde olduğunu. ankaralı olmayan arkadaşların sana hayret eder, bu kadar düz bir şehir nasıl karıştırılır, derler. durumun yaşadığın yerle ilgisi yoktur, anlatamazsın. adres sormaya kalkarlar; ben buranın yabancısıyım deyip kaçarsın. psikiyatrist cem mumcu anlatmıştı, yirmi yıldır oturduğum evi taksiciye tarif edemiyorum diye. ayrıca, araba kullanmaması için ikna etmeye çalışırlar bu insanları, çok ayıptır, yapılmamalıdır.
