gün gelir ben olurum bu yiğit..
gün gelir sen..
yel olur gider bu mocha latte,
espressom bitecek..
üç, bilemedin beş vakte..
bizi kırmayıp geldiği ve tanımımızı yaptığı için fatih kısaparmak'a teşekkür ediyoruz.. alkışlarla yerine uğurluyoruz.. şimdi konuyu açması için değerli okur, orta karar yazar, değersiz tenis oyuncusu rapper ninja'yı sahneye davet ediyoruz! alkışlarınızla, evet!
***
ahah ne de güzeldi bir esprinin, mizahın bu kadar kolay olduğu zamanlar.. kahve sevmeyen bir insan olarak starbucks'ta ne yarak peşinde olduğunu ancak yıllar sonra anlayacak olan ben (limonlu tartı güzel), o zamanlar arkadaş gazıyla nasıl da giderdim bu ecnebi kıraathanesine.. gittik mi de bir oyunbazlık yapılacak illa ki, genciz, deliyiz, kanlıyız..
- iki sütlü cafe latte, bir mangolu frappaccino, bir torinolu şaban, isminiz nedir beyfendi?
+ hıhhmhım.. hasan.. hımımımh..
- anlıyorum..
ah ah.. bare 'leyla' falan de de adam gülmemek için zor tutsun kendini onla eğlen.. hasan ne amına koyim.. ismim hasan olsun ben kendim şaşırmam zaten..
- hasan bey'in siparişi hazır..
+ hımımıhmhı.. hasan hımıhmıh..
hala gözlemliyorum benim gibi malları.. yalnız starbucks'ın kitlesi çok değişmiş, bugün gördüm baya x-men'e çevirmişler ortamı.. beyaz saçlı karı mı ararsın, gözlüklü ve 0 kel olduğu yetmiyormuş gibi omuzlarını da operasyonla aldırmış homoseksüeller mi ararsın (niye arayım), göz kapağına piercing yaptırıp slash olacakken ray charles'a kayan deliler mi.. nerde yaşıyor lan bu adamlar? ben ki bir ton ortam gördüm hayatımda, bu tiplere sadece starbucks'larda rastlıyorum.. orada mocha caramel venti falan diye diye yaşıyorlar galiba.. kedi gibi besliyorlar bunları..
