Ne güzel bir duygudur ki uykusuzluğu bir mutlulukla paylaşmak..
O yumruk kadar kalbin öyle hızlı, öyle telaşlı, öyle fütursuzca atar ki göz kapakların uykuya teslim olmak istemez...
Küçük bir çocugun 23 nisan sevincine eşdeğerdir uykusuzluğuna sebep...
*
*
Hatırlarım öyle bir geceyi,
Uykusuzluğu mutluluğumla paylaştığım geceyi..
*
Çok fakir bir ailenin en küçük çocuğuydum,
Hiçbir zaman yeni elbiselerim,
Parıl parıl parlayan bir çift kunduram olmamıştı.
Abilerimden kalmalarla yetinmekti görevim ,
Ama yine de Allah biliyor ya hiç şikayet etmedim..
Mutluydum..
Ama o gün o arife günü,
Kendime ait ilk ayakkabımın olduğu o bayramdan önceki gün,
Mutluluğun sözlükteki anlamından daha fazlasını öğrenmiştim..
O mutlulukla öyle bir sarılmışım ki babama
Tuzlu göz yaşları ikimizi de ıslatmaya yetmişti..
Ve.
Ve...
ilk gece...
Tam yatağımın baş ucunda duruyorlardı..
Gece kalkıp kalkıp bakıyordum..
Mutluluğum bir çift kundurayla bütünleşmişti..
Sanki her an başına bir şey gelecekmiş gibiydi..
Sabahı nasıl ettim hiç bilmiyorum...
Uyuyamamak ilk defa bu kadar güzeldi..
