"ömür boyu mutluluk" olduğunu okumuştum bir yerlerde. ama nerede, hatırlamıyorum.
yazarın demesi, aşk bile sevgi bile bir yerde bitiyor illa. insanlara güven olmuyor, kesin bir şekilde hayal kırıklığına uğruyorsunuz. bu yüzden hayattan beziyor insan yeri geldi mi. amaç diye bir şey yoktur sevgide, ipin üstünde cambaz gibidir insan. bir saniye sonrasını bilemez, aslında bilmek de istemez.
oysa işini seven insan ne kadar hayal kırıklığına uğrasa da çalışmaktan vazgeçmiyor. hep bir amacı oluyor. mutluluk sahiden bu olsa gerek.
