fenerbahçe'nin aslında çok felaket oynamadığı ancak yine de makus talihini yenemediği karşılaşma olmuştur. alex'in götünü kaldırmakta zorlandığı, anelka'nın canı istediğinde kıpırdandığı, tuncay'ın neredeyse her karşılaşmada olduğu gibi benden küfürlerin allah'ını yediği karşılaşma olmuştur aynı zamanda. hakemin kötü yönetimi skora bahane olamaz, olmamalıdır. skor 2-1'ken fenerbahçe'nin bir golü verilmedi ve ben pozisyonu çok iyi göremediğim için yorum yapmayacağım o pozisyon hakkında. golse allah hakemi bildiği gibi yapsın, gol değilse de sağlık olsun söylenecek bir şey yok. netice itibariyle kendi takımımın en azından çok aciz kalmadığını, götü sıkışınca bir kişiye üç kişiyle basabildiğini, hatta doğru düzgün hücumlara kalkıp tehlikeli pozisyonlar bulabildiğini, hala duran top silahını inanılmaz derecede kullanabildiğini gördüm. zico'yu asla suçlamıyorum. çünkü fenerbahçe ya karşısındaki takımı darmadağın edecek, ya da böyle mağlup olacak. tek eleştirebileceğim şey anelka ile başlaması olabilir. onun dışında zico gerekli müdahaleleri yaptı. savunmanın hala tam anlamıyla oturmamış olmasıdır fenerbahçe'nin şanssızlığı. ve ikinci golde inanılmaz bir hata yapan rüştü gerçeği vardır. birinci gol savunma hatası tamam. ikinci golde de rüştü çıksa topu çok rahatlıkla alabilirdi, çıkmadı yedi golü. üçüncü gole denecek bir şey yok, herif iman gücüyle vurdu, rüştü de kaleye girdi topla beraber. can arat ise belki de savunmanın en iyisiydi.
netice itibariyle bana göre şampiyonlar ligi hala fenerbahçe'ye birkaç gömlek büyük. 100. yılda avrupa şampiyonluğu ise güzel bir sıkıştan öteye gidemeyecek gibi duruyor. zico ne kadar pozitif futbol oynatmaya çabalarsa çabalasın, sahadaki oyuncu o mantaliteyi uygulayamadıktan sonra bir bok olmaz.
*
platonik bir aşktır fenerbahçe.
siz onun için her şeyinizi feda edersiniz,
ama o sizin yüzünüzü güldürmez.
bir melankoliden öteye gidemez fenerbahçe.
