bursa'nın bütün metalcileri(!) gelir; hatta yer bulamayız diye, taa 3 gün öncesinden, aceleyle aldım biletimi netten. ama o da ne?! 21.15 seansı gayet makul olmasına rağmen; salonun yarısı boştu. 12 seansına da 5 kişi gelmiştir diye tahmin ediyorum.
(bkz: this is bursa)
gelenlerin 5'te 3'ü liseli veletti. geri kalan yetişkinlerin neredeyse tamamını tanıyordum. meali: metalci rakkkçı çevrem çok geniş laaaan!
neyse, konu dağılmasın.
bruce dickinson'ın tur uçağını kullandığını ilk gördüğümde bi ohannes çektim. "ben müzikle ilgilenecem artık, okulu bırakcam yee" adamcıklarına kapak olsun.
gittikleri ülkeleri görünce sinirden oramı buramı yoldum. adamlar kosta rika'da, porto riko'da, onsooora nebleyim mini mini ülkelerde bile konser vermişler. çok kırıldım şahsen.
ha bir de, ingilizce altyazılıydı belgesel. benim ingilizcem uu beybi olduğu için bi zorluk çekmedim. ingilizce bilmeyip filmden bir şey anlamayanlar zerre umrumda değil. öğrenseydiniz kardeşim!
