aylardır tamamlanmayı bekleyen bir taslak ve işte ben; rahattan hazır ola geçmiş, arz-ı dîdar etmekteyim.
2 yıldan sonra buraya uğrayan ilk kişi olarak; kendimi çok değerli bir eseri keşfetmiş gibi hissediyorum. hani bir şey bulursunuz ve -tüm bencilliğinizle- onu sadece siz bilin, siz takip edin istersiniz --entry iyice diskavıri çenıl kıvamına gelmeden devam edelim-- iş bu yazarın entry'leri ve sohbeti de, bana bunları hissettiriyor.
soğuk bir kış gecesi, yanan mesaj ışığım ve sonrasında kendimi uzun bir zamandan sonra içinde bulduğum sorgulama evreni. "birey olabilme"nin zorlukları, insan ilişkilerindeki anlamlandırılamayan detaylar, tespitler, hayata dışarıdan bakanların psikolojisi ve elbette, çok büyük bir artı puan olarak, metal müzik..
eskiden sorular "sorardım". cevaplar da arardım. sonra büyüdüm; baktım ki, sorduğum soruları bir ben anlıyorum. merakım; çevredeki insanlarca, nahoş bir atasözüne çevirilip küçümseniyor. ben de bıraktım sormayı..
noktalarımız bitmişlikleri, üç noktalarımız tamamlanmamışlıkları, virgüller nefeslerimizi, ünlemler duygularımızı belirtir ve biz de bunları hoyratça tüketirken; neden soru işaretlerine bu kadar az değer veriyoruz? soru işaretlerimiz bitmemeli.. o yüzden soralım..
yıllar geçtikçe gelişiyor muyuz, yoksa bu günleri özleyecek miyiz?
akvaryumdaki balıklar, onları dışarıdan izleyenlerden daha mı avantajlıdır?
hızla akmakta olan kum saatini yavaşlatabilecek miyiz?
ideallerimize yaklaşabilecek miyiz ya da bize teğet mi geçecek düşlerimiz?
ve en önemlisi,,
ağaçtaki elmadan daha mutlu olabilecek miyiz !?
işte üstad, bu soruların cevaplarına yaklaştığımda biliyorum ki; sizin geçtiğiniz yollara adım atacağım.
