annemin ağladını ilk kez çok küçük bir çocukken görmüştüm. inanamamıştım.
çünkü annemin kucağı bir kaleydi ve ben sıkıldıkça, üzüldükçe, ağladıkça ona koşuyordum.
ama bütün dertlerimin devası, kendimi kucağında cennette hissettiğim annem ağlıyordu.
neden ağladığını bilmiyordum fakat bende ağlamıştım o gün onunla, çünkü yüzüne baktıkça ufacık yüreğim burkuluyordu, içim acıyordu.
