sen şimdi okuyamayacak olsan da yazdıklarımı, bir tebessüm beliremeyecek olsa da sana ettiğim her iltifatın sonunda, haberin olmasa da burada bir yüreğin senin için çırpındığını, ben bu yazıyı sana yazdım.
her bir kıvrımında bir sıkıntımı eriten kıvır kıvır saçların dalgalanırken ağır ağır esen mayıs rüzgarlarında, gözlerinin ışıltısını söndüren acılara küfrederek yazdım bu yazıyı. hiç benim olmayacağını bilerek, gözlerindeki sevgi pırlantalarının benim için asla parlamayacağını bilerek yazdım. sen benim hiç olmadın, "ben de seni hiç sevmedim ki, yorgun akşamlarda söylediğimiz şarkıları sevdim" demek ister ya deli gönül, sevdim, çok sevdim...
bir güle benzemeni de sevdim yürekten ama ben asıl seni çok sevdim. platonik aşık şiirleriyle elitist bir tavır takınarak dalga geçerek geçirdim ömrümü ya, her kara aşık yazısına verebileceğim ayarı verdim ya, yüreğimden atamadım senin için çırpınan arabesk cümleleri. "geyiğine dinliyorum yaaa" mazaretine sığınsam da unutulan ya da cenneti dünyada seninle gördüm dinlerken, hep bir yanı acıdı kalbimin.
şairlerin sallanan dizeleri bir bir devrilirken seninle dolup taşan kalbimin üstüne, hep enkazdan kurtulmaya çalıştım, inkar ettim üstümdeki moloz yığınlarının aşktan miras kaldığını, kabullenemedim tek kurtarıcımın bir tatlı sözüne gizlendiğini.
ben bu yazıyı sana yazdım, sana yazıp da okutamadığım binlercesi gibi, ben bu yazıyı sana yazdım, sen bilmedin, duymadın, görmedin...
