kaybolmak istiyor insan.... Unutulmak değil, hiç yaşanmamış olmak...Köşelere saklanmak değil, uzaklara yürümek...Saklambaçta en sona kalıp, sobelenmeden terkedilmek ömür boyu... Şu kısacık baharı doyasıya yaşamak için geride bırakmayı göze alabilir misiniz herşeyi? Çok tehlikeli bu bahar çook! Çorak toprakların taşlı çirkinliği, ağaçların gökyüzünü yırtan kolları ve terkedilmiş soğuk ormanların sessizliğini saklar kış...insanın sırtını sıvazlarcasına ısıtan güneş, irili ufaklı patlayan tomurcukların sessiz çırpınışları, cesur renkleri ile kafasının estiği yerde biten şımarık çiğdemler, seslerini herkese duyurmak istercesine akan ırmaklar sürer baharın ilk izlerini. Görülecek ne çok renk, duyulacak ne çok ses vardır baharda. Gezginleri sarhoş eden bütün kokuları saklar bahar rüzgarları.
Her kıvrımını itina ile ezberlediğimiz yollar bile yabancılaşır bu mevsimde. Sıkıntılı sarı renkler gider, yemyeşil düzlüklere bırakır yerini. Tabelalar daha güzel köylerin girişlerini gösterir. Dağların karanlık yüzleri aydınlanır. Cam önlerinde, mahalle aralarında, otlakların kenarında aydın yüzlü insanlar daha güleç selamlar akıp giden yolcuları. işte bu yüzden, ertelenen bütün seyahat planlarını baharları iştahla tekrar sereriz masaların üzerine. Çiçekler, yeşil, ot kokusu bütün kusurlarını kapatır doğanın. O yüzden her yer güzeldir, her yer gidilesi... Baharda kaygı yoktur. Herşey ne kadar parlak, ne kadar renkli, ne kadar da yalandır. Bahar aşktır, bu yüzden tadını alamadan kalpte bir ağrıyla bitiverir aniden... Söylenecek çok şey varken, akılda kalan ve acı veren cümleler gibi. Telaştır. Rehavetten uyuşan ayakların hızlı adımlar atarken birbirine dolanması, kokuların izini sürerken başımızı ne yöne çevireceğimizi şaşırdığımız zamandır bahar...Nerede olacağını bilmeden insan, kaçıracağı bütün anların yasını tutarak uyuyakaldığı akşamlardır.
Terkedişlerin, keskin dönüşlerin, sivri kararların, acı sözlerin, tatlı iltifatların, iyinin-kötünün mevsimidir bahar. Kışın buzlanan yollarda tutmayan frenler değil, bahar yeşeren çimenlerde kaydığımda çıkmayan lekedir asıl tehlike.
kaybolmak istiyor insan, Unutulmak değil, hiç yaşanmamış olmak... Köşelere saklanmak değil, uzaklara yürümek...Saklambaçta en sona kalıp, sobelenmeden terkedilmek ömür boyu... Şu kısacık baharı doyasıya yaşamak için geride bırakmayı göze alabilmek herşeyi Çok tehlikeli bu bahar çook!
