egemen ideolojinin altında kalan ve devletin meşruluğunu sağlayan olgudur, ideolojidir. bu ideoloji sayesinde meşruluk, yasallık ve otorite kendine varlık zemini bulur. önemi buradadır ancak ana belirleyen şey resmi ideoloji değildir. resmi ideoloji bir devletin varlık zeminini önceleyen paradigmaların bütünüdür. bu ideolojiyi belirleyen şey ise egemen ideolojinin kendisidir. daha açmak gererkirse normal koşullar altında egemen ideolojiye sahip olan hakim sınıfın kendisi belirler ve sınıflar arasındaki ilişkilere göre gücü belirlenir. normal koşulların eskisi gibi olmadığı, bir yönetsel krizin ortaya çıktığı noktada veya uzun süreli karşı devrim üretme mekanizmalarının devletin meşruluğunu boğduğu ortamlarda restorasyonun ardından devletin varlık zeminiyle beraber resmi ideolojide bizzat egemen olan tarafından çöpe atılabilir. bir diğer başka durum ise uluslarası var olan düzenin şimdiki anlamıyla kapitalist emperyalizmin ihtiyaçları doğrultusunda merkezdeki veya çevredeki bir ulus devletin kendi egemen ideolojisinin resmi ideolojiyi saf dışı etmesinde görülebilir. burada devletin kendisi tasfiye sürecine girer. devlet bir kurumsallık olarak yapısını devam ettirmesine karşılık yapısal bir değişim geçirir. artık kendisine başka bir varlık zemini tasvir eder.
türkiye'de dönen tartışmaların ana noktasında yer alan resmi ideoloji kavramı buradan okunduğunda ancak anlaşılabilir. yaşanan değişim ve dönüşüm daha evvel bahsettiğimiz muazzam karşı devrim üretme mekanizmlarının düzeni boğması ve uluslarası düzenin farklı bir şeyi denemek istemesidir. yani egemen ideoloji asıl belirleyendir türkiye'De de ve istediği anda paradigmalar bütününü silip atabilir, direnç noktalarını silecek ataklar yapabilir. ta ki bir devrimle ya da karşı devrimle parçalanıncaya kadar.
