son 25 yıldır sürdürülen ve 5-6 senedir artan dışa bağımlı politikalar ile tarım sektörü dibe vurmuştur. nüfusun yarısına yakın bir kısmı geçimini tarımla sağlayan bir ülkede tarım sektörüne verilen önemin azalması ülke geleceğinin boynuna ipi yine ülkenin geçirmesi demektir. 1998 yılı toplam istihdamının %41,5'lik kısmını tarımsal istihdam sağlarken bu oran günümüze kadar her yıl belirli oranlarda azalarak %26.4 'ya düşmüştür. ulu önder Atatürk'ün, ülkemizin kuruluş yıllarında kalkınma için tarıma verdiği önemi tartışmasız hepimiz kabul ediyoruz. tarımsal eğitime ve çiftçinin bilinçlendirilmesiyle modern ve makineli tarıma teşvik, bunların yanında toprak reformu çalışmalarına verilen önemin, o dönemde tarımın ülke kalkınmasında rolünü gösterdiğini düşünüyorum. günümüzde tarımsal üretim de kendi kendine yeten bir ülke iken, yanlış uygulanan tarım politikaları yüzünden dışarıya bağımlı bir ülke konumundayız. Türkiye'nin kalkınmasının yolunun,tarımsal ve kırsal kalkınmadan geçtiği günümüzde kabul edilen bir gerçektir. Tarımsal ve Kırsal kalkınmanın etkin bir şekilde sağlanması için önümüzde ki 10 yıllık zaman diliminde süreci iyi tanımlayan bir politika yaratılarak benimsenmelidir. bu politikanın önemli maddeleri; tarımsal yatırıma önem verilmesi ve yatırımların ivedilikle yapılması, yapılan yatırımlar ile sulanabilir alanların arttırılması, arazi kullanım planlaması ve üretim haritası çıkartılması ile çiftçilerin ve ziraat mühendislerinin bunlardan yararlanması ile rasyonel seçimlerin yapılması, teknolojinin tarlaya aktarılması ve bu şekilde üretim maaliyetlerinin azaltılıp, ürünlerin verim ve kalitesinin arttırılması, ve bunun sonucunda tarım sektöründe rekabetin canlandırılması, çiftçi örgütlenmesinin sağlanarak üretici lehine çözümlerin alınabilmesinin sağlanması ve son olarak ürün pazarlamasının gerek ülke içi,gerekse ülke dışında yaygınlaştırılması olmalıdır.
