çok açıktır kendi çağının öncesinde veya sırasında yaşayan tüm iktisatçıların emek-sermaye ilişkisini incelemesine karşı özgün bir üretimle kapitalistin el koyduğu artı-değeri gözler önüne sermesi çağımızı da içine alan bir biçimde ileri bir hamledir. ne david ricardo, ne de adam smith emeğin geçirdiği evreler ile üretim arasındaki bağı marks kadar ustaca kavrayabilmişlerdir. bunun nedeni ise kendi dünya görünüşleri altında kaldıkları belirlenimdir.
şurası gayet net bir biçimde görülüyor ki; determinizm, indirgemecilik veya pozitivizm gibi kavramsallıklar salt bilimsel olarak ele alındıklarında bir anlam kazanırlar. halbuki toplumlara uyarlandıklarında kendi belirlenimlerini kaybederler ve belli belirsiz olgular haline gelirler. en azından şunu görmek gerek: post-modernizmin gerçekliği bölük-pörçük algılayışında bile bir determinizm söz konusuysa marksizme ve marks'a bu şuçlamayı yöneltmek sadece basit bir bilgisizliğin ürünüdür. halbuki en adi anti-komünistlerden biri dahi olan karl popper dahi kabul etmektedir, sosyal bilimlerde bu kavramların aptalca kullanımı belli belirsiz kimselerin dünyayı algılamasını engellemektedir. bizden söylemesi.
