albay celal dora'nın sırf tahsin yazıcı paşa ile olan kişisel husumeti yüzünden, yanına tugayın büyük kısmını alarak firar ettiği muharebedir. yanında alay sancağını da alarak götürmesi (kendi anılarında "sancak düşman eline geçmesin diye sakladım" der) tahsin yazıcı paşa'yı delirtmiştir. ancak muharebenin ardından tugay yeniden organize olurken subayların bir çoğunun harp divanı kurularak albayın yargılanması yönündeki taleplerini yine tahsin paşa reddetmiştir.
Büyük bir kahramanlığın yanında büyük bir utancın da yaşandığı muharebe olmuştur.
