eger baba öldüyse o özlem asla ve asla bitmez. azalmayi birak, her gün daha da artar. insan belki babanin yokluguna alisabilir fiziksel olarak, ama ruhsal olarak her gun daha da büyür babanin icinizde yarattigi bosluk. her fotograflara bakisinizda iciniz burkulur, garipsersiniz. o özlem sizi yoklar her seferinde. en ufak sarkida hüzünlenirsiniz. her ismi gectiginde iciniz bi garip olur. insan nasil herhangi bir fiziksel kusuruyla ya da kötü bir huyuyla yasamayi benimsiyor, ögreniyorsa; o özlem ve boslukla da yasamayi ögrenmek gerekir. her zaman var olacaktir.
