sözlüğümüzde kimi uygulamaların protestosuna dair, bu protestoların aksaklıklarına dair konularla meşgulüz şu günlerde. bu örnekten de anlayacağımız gibi biz millet olarak -aleni hakkı olsa dahi- bir sıkıntısını eylemsel olarak, söylemsel olarak ifade etme özürlüyüz. şaşırmayalım.
en hayati konularda dahi uğradığımız haksızlıklara, mağduriyetlere boynumuzu büker katlanırız. haksızlığı yapanın/yapanların insaf etmesini bekler dururuz daima.
bir fıkrada tasvir edildiği üzere, halimizi anlayalım;
vaktiyle bir padişah halkının çok duyarsız, çok tepkisiz olduğundan muzdariptir. halkın daha dinamik, aktivist bir yapıya kavuşmasını ister. ne yapabilirim diye düşünür durur...derken aklına bir fikir gelir;
ülkedeki tüm köprülerden geçişi paralı yapar. "buna itiraz ederler, en azından bu kültürü tanırlar" diye ümitlenir...
zaman geçer, ama ses seda yoktur.
herkes tıpış tıpış parasını verip geçer köprüleri. kimse "nedendir-nasıldır-ne alakadır demez"...
padişah bir yol daha dener,
her köprünün başına bir zenci koyar ve köprüyü kullanmak isteyenin zenci ile cinsel münasebet kurmadan* geçemeyeceğini emreder.
-"kesin halk bu sefer galeyana gelir" diye ümitlenerek bir süre tepkilerin gelmesi bekler.
günler geçer kimse ses çıkarmaz, gık dahi demez.
şaşıran padişah olayı yerinde görmek için yakın bir köpriye gider,
köprünün başında uzuuun bir koyruk, zenciye öptüren geçiyor karşıya...
padişah sorar;
-ey halkım bir derdiniz sıkıntınız var mı? talebiniz isteğiniz mevcut mu?
biri el kaldırır;
padişah ümitlenmiştir, aha bir delikanlı sayıp dökecek her şeyi diye düşünür...
-padişahım tek zenci az geliyor, sırada çok bekliyoruz. bir kaç zenci daha verseniz !!!
bu vesile ile sansürün, dayatmanın uygulayıcı ve uygulatıcısı tüm resmi sivil kurumlara sesleniyorum;
bir kaç zenci daha istiyoruz. çok sıra oluyor !
