affetmek hakkında bütün yazılanları okudum da. aslında kızamıyorum kimseye. çünkü ben de eskiden böyleydim. eşşektim yani. affetmeyi bir tür zayıflık, bir tür özgüven eksikliği olarak görürdüm. ama aslında o zamanlar zayıf ve özgüveni eksik bir insan olduğumu anlamamışım. belki farkında değilsiniz ama hepimiz öleceğiz. belki yarın belki 50 yıl sonra. bilemiyoruz. anlayacağın bu hayatta hiçbir şey kalıcı değil. bu nedenle bir hatayı da affedemeyecek kadar önemsemek salaklıktır. insanlar sürekli değişir. hatalar yapar, hatalarından ders alır. birisi sana pişmanlığını ifade etmişse, özür diliyorsa sen de affetmiyorsan asıl zayıf ve özgüvensiz olan sensin aslında. o gururunuz ve kibiriniz siz öldükten sonra kalacak mı zannediyorsunuz? ama işte sanırım herkesin bir dönemi geçirmesi gerekiyor anlaması için.
