şöyle düşünelim karmayı; günlük hayatta karşı görüşlü olduğumuz insanlara fikir beyan ederken, onların sevdiğimiz bir insan olması ihtimaline karşı, dayak yiyebileceğimiz bir insan olması ihtimaline karşı veya herangi bir ihtimale karşı o cümleleri kelimeleri uygun kalıplara sokarız. neden peki? biz eksi karma vermesinler diye. şimdi düşüncesini anlatırken karşı fikirden olanlara küfredercesine hitap eden kimse günlük hayatta da insanlarla fikir paylaşımı yapamaz. işte burda da insan söylediklerini üsturuplu söylerse, karşıdakiler alınmaz, kimse gücenmez ve herkes mutlu olur. sözlükte sevgi veya dayak bağları olmadığından, karma bağlarıyla bağlıyız ve işin aslı bu karmaya dikkat etmeliyiz.
