2. gole kadar sabredebildiğim ve kendimi 40 dakika hızlı yürüme temposuyla sakinleştirebildiğim maçtır. beşiktaşım beşiktaşkım nasıl olurda fenerbahçe maçlarında hiç kendisi gibi davrnmadan kimliksizce maça çıkar ve bitirir? korku mu? stres mi? taraftar baskısı mı? yönetim baskısı mı? nedir bu mental sıkıntı bilmek istiyorum. duymak istediklerim de öyle hıncal'dan haşmet'ten rıdvan'dan değilde içten, aklı selim bir yöneticinin ağzındandır. fenerbahçe'nin dünyalar kadar para verip aldıkları ve norml sezonda gol kaçırma rekorları kıran forvetler bjk formasını karşılarında gördüler mi eski günlerine geri dönüyorlar. fenerbahçe yönetimi her maçtan önce bu heriflere gözterin bizim formayı da motive olup ağlara golleri doldursunlar. eskiden en kötü zmanlarımızda yendiğimiz feneri en iyi zamanımızda yenemez olmamız, mental üstünlüğümüzü bu kadar kolay iade etmemiz kötülerin de kötüsü.
yenildik hem ezeli rakibimize yenildik hemde biz gibi oynamadan karaktersizce dirençsizce yenildik, liderlik koltuğuna yine burnumuzu çekerek hasret kaldık ama gs fb rezilliğinin ykınındn geçmeyecek bir maç izledik. ben aziz başkanla aynı anda maçtan kalktım ve o ana kadar bjk cephesinin en parlaği edepli tribünlerdi. amaçta gs maçını seyircisiz oynamamak olsa da bu nezaketi normal olarak nitelendiremem.
içim buruk ama kulaklarımda mzhr alanson mırıltılı benim hala umudum var şarkısı var...
