Duyuş alanındaki kişilere psikolojik saldırıda bulunan, aynı zamanda mantığı savunan yaşamış, yaşayan ve yaşayacak tüm insanlara ne kadar önemsiz olduklarını hatırlatan, cümlenin sahibidir.
Olaydaki kişiler :
-yazar(psikolojik saldırı mağduru)
-türbanlı kadın(6-8 yaşlarındaki kızının elini tutuyor)
-yardım etmeye çalışan yaşlı adam(büyük bir hayat dersi almıştır)
-yazarın yanına oturan adam(olaydan haberi olmayan şanslı varlık)
Yaşanan Olay :
Yazar, minibüs caddesinden geçen ve Kadıköy'e giden herhangi bir otobüse biner. Ortadaki boşluktan sonraki ilk koltuk sırasına oturur(sol sıra, cam tarafı).
3 dakika kadar sonra bir adam otobüse biner ve yazarın yanına oturur. Bir kaç dakika sonra otobüs bir duraktan yolcu alır, türbanlı bir kadın kızının elinden tutmuş ortaya doğru ilerlerken yazarın yanında oturan adam kalkar ve iner. Kadın adamın kalktığını görür ve koltuğun önündeki demire hızlı bir şekilde sıkıca sarılarak koltuğa oturulma olasılıklarını kapatır ve ayakta bekler. Yazar, kadının neden oturmayıpta ayakta dikilip başka insanların oturmasına izin vermediğini düşünür. Aynı düşünceyi aklından geçiren ve arka çapraz koltukta oturan yaşlı adam gayet masum şu önermeyi yapar : 'Kızım otur istersen yer boş'. Ve işte o türbanlı kadından, evrendeki tüm paradoxların karmaşalarını basite indirgeyen cevap gelir : 'Adamın kalktığı yer hala sıcak, soğumadan oturamam çünkü günah'. Yazar suratında hayatı çözmüş olmanın verdiği mutluluğu gösteren bir surat ifadesi ile düğmeye basar, iner ve Kadıköy'e yürüyerek gider.
Lütfen ama lütfen, sokakta yüzünde değişik gülümsemelerle dolaşan insanlara deli gözüyle bakmayın. Onlarda böyle bir olaya maruz kalmış olabilirler. Yardımcı olun, bir içecek verin ve oturmalarına yardımcı olun -çünkü- travmalar hafife alınacak şeyler değildir.
