kırılan cam ve çarpışan metal sesleri arasında ciddi bir yara almadan bitmesini beklediğiniz, fakat bir türlü bitmek bilmeyen lanet şey. sonra gözümü ameliyat masasında açtım. tepede beyaz ışık, beyaz kıyafetli adamlar görünce günahlarım aklıma geldi. heralde beni affettiler aldılar cennete diye düşündüm. meğer doktorlar benim kafayı toparlamaya çalışıyormuş. baya bi açılmış benim kafa. 1-2 saat boyunca öldüm mü kaldım mı düşündüm. heralde en kötü tarafı da buydu. 30 dikiş atmışlar benim kafaya. malesef diğer kaza yapan arabanın şöförü vefat etmiş. kazayı ben yapmadığım halde keşke ölseydim diye düşünmüştüm. berbat bir his.
sonuç olarak 1-2 sene boyunca düzenli olarak beyin tomografisi çektirmek zorunda kaldım. uzun bir süre otobüse dahi binerken korktum. kendime gelmem 3-4 seneyi aldı.
şimdi diyeceksiniz ki bize ne ulan. trafik kazasının ne kadar kötü birşey olduğunu anlatmaya çalıştım. serserilik yapmakla, iki tane araba sollamakla pipiniz uzamaz. vicdan azabı çekmeye değmez.
