Bu şöföre sövmeden önce iki kez düşünülmelidir. Nitekim haklı da olabilir. Misal, yazın sıcagında tıklım tıklım bir otobüsteyim. Güneş tenimi yalıyor. Arkadaki amca bana sürtüyor falan neyse. Millet şıpır şıpır terliyor. Kimseye dokunmamaya calışıyorum. Arka taraftaki amcanın pantalonun bacak kısmındaki ıslaklık bile görünüyor. Adam nası terlediyse anasını satiyim. Ben orta kapının önünde duruyorum. Tutunacak bi yer bulmuşum o kalabalıkta zar zor. Gerçi düşmüyorsunuz da. Herkes birbirine tutuna tutuna umut içinde yaşıyor ve virajlara karşı bu birlitelikle savaşıyoruz. Hayır yol da bitmek bilmiyor. ipnenin biri serinlemek için midir nedir her durakta dügmeye basıyor. Kaptani derya kapıyı acıyor kimse inmiyor. Noluyo lan diyorum içimden. Her seferinde bi yol açma çabası içine giriyorum ama inen falan yok. 6-7 durak böyle olunca en sonunda şoffer şofer orta kapıyı açmamaya başladı. Haksız mıydı degildi tabi ki. Bu da böyle sacma bi anı.
