1 mayısta evinde olanların sözü.
ben de
evimdeydim.
tıpkı evinde olan binlerce işci gibi.
evimdeydim,
tıpkı evinde olan milyonlarca memur gibi.
evinde olamayan doktorların yerine evimdeydim,
mesaiye kalan çalışanlar için, işportacılar için,
tatil yapamayan
sokak satıcıları için evimdeydim.
taksim efnafı için evimdeydim, dükkanlarına zarar vermeyeceğimi biliyorlardı,
lakin, zarar verenlerle yan yana yürümek istemedim açıkcası.
açıkcası,
ne yaptıklarını bilmeyen, yapmak istediklerini bilmeyen, yapacaklarını kestiremeyen,
fikirlerini tam olarak özümseyememiş, ülkesini daha tanıyamamış insanlarla yan yana yürümek
bana çok uzak geliyor.
en azından provakatif faliyetlerin gerçekleştirilebileceği bir ortama uzak olmam gerekli.
ben evimdeydim 1 mayıs tatili boyunca,
tatil diyorum ve altını çiziyorum. herkes gibi evimdeydim,
esnaflar gibi, vatandaşlar gibi.
görev başında olan polisler gibi değil ama, onlar için 1 mayıs tatil değil.
çünkü, şenlik kisvesi altına gizlenmiş militanlarla mücade etmeliler.
vatandaşın malını korumalılar.
bireysel fakat toplu bir orgazm alanı olan taksimden bir süre uzak durmalıyım,
o kokmuş akılların boşaldığı meydan, kesinlikle midemi bulandıracaktır.
meydanlar savaşlar için, ara sokaklar militanlar için vardır.
kitleyle hareket edenler, birey olarak işe yaramayan yarım akıllı insanlardır.
fikirleri ham, düşünceleri haram olan insanlar,
görev ve onur adına kendilerinden geçerek, öfkelerini besler ve içlerindeki kini akıtırlar.
1 mayıs günü, film izledim, nette takıldım, su içtim.
ve orgazm olmak adına kendimi yormadım.
