gece midir insanı hüzünlendiren,insan mıdır hüzünlenmek için geceyi bekleyen sözünde paradoks oluşturan anahtar kelime.sözün altında yatan ana duygu ise melankoli.dert,keder,efkar,çile...hepsi bir anda insanın içinde düğümlenir.yapılması gereken nilüfer'in geceler parçasındaki gibi çareyi gecelerde aramak mıdır?yada replikas'ın gece kadar rahatsız etmiyor parçasındaki gibi suçu geceye atmak mıdır?bilmiyorum.
gece olur,hava kararır,ortam ayarlanır,mezeler hazırlanır,içkiler yudumlanır,muhabbetin tadına varılır.gece olur,yıldızlar belirir,ay ışığı içimizi aydınlatır,denize vuran yakamoz gözlerimizi alır.gece olur,mumlar yakılır,ortam loş hale getirilir,slow bir müzik açılır;belki düş sokağı sakinleri,belki de sezen aksu,sevilen uzaktaysa eller telefona gider,sevilen eğer yanıbaşınızdaya dudaklar birleşir.ama bildiğim bir gerçek var ki tüm bu güzellikler gece yaşanır.
şimdi düşünüyorum da;gece midir bana bu yazıyı yazdıran,ben miyim bu yazıyı yazmak için geceyi beklemeyen?bilmiyorum.
