öylece karşımda duruyordu. ben bagırıyordum. susuyordu. sadece hayır ne yapmaya çalıştıgını idrak etmeye calısıyordum o kadar. belki biraz kızmış ya da incitici laflarından ötürü geri dönüşü olmayan bir yola girmek üzereydi ilişkimiz. bitmeden evvelinde can çekişiyordu. ben gene de bir şeyler söylenmesi gerektigini düşünüyordum. susuyordu. tabiri caizce mal mal halıdaki desenleri inceliyordu. susması hepten beni çileden çıkartmıştı. 'lan yavşak bi kelime et bari' diye içimden geçiriyordum. hala susuyordu. o susunca ben hepten coşup ses tonumu komşuların duyabilecegi seviyeye getirmiştim. coştukça coşuyordum. arada bir halıya bakıp bende 'ne buluyo lan halıda, halı kadar degerimiz yok nunakoyum' diye içimden geçirmiyor degildim.
hayvan adam hala susuyordu. anlıyordum belki kırmak istemiyordu beni. ama böyle susupta nereye kadardı yani. sonrasında kaldırdı kafasını, ayaga kalktı. daha bi boyu uzun geldi gözüme. bana baktı. küçücük gözlerini kocaman açtı. paketinden bi sigara aldı. 2001di sigarası. bana da uzattı. sakinleş der gibi bir dal uzattı. halbuki ben 2001 içmiyordum. bogazımı mikiyordu. o da bunu biliyordu. 'içmedigimi bilmiyo musun lan' demiştim. lan ile birlikte sanırım son damla olmuştum ona. sigarayı çekti. sigarasını yakmadı. mutfaga girip, bir bıçak aldı. 'noluyo lan mınısiki.', ' o kadar bagırmasaydım keşke lan öküz gibi adam vala öldürcek beni' , 'tecavüz etmese bari' gibi çirkin düşüncelerle paranoya yaptıkça yapıyor, coştukça coşuyor,daldan dala atlıyordum.
gelgelelim salona bıçakla girince, altıma sıçma vaziyetinde iri gözlerimle onu karşıladım. sanırım tipim kaymıştı. yarım agız bi güldü. o gülünce iyice tırstım. 'noluyo berkcan noluyo napmaya çalışıyon o pıçak ne börkcön?' diye bir cümle kuracak gibi oldum. bakışıyla 'sıs lan' yaptı. susmuştum. bıçagı aldı. halıyı dogradı. susuyordum. o 'sıs' bakışıyla resmen bas bas bagırırken birden tüm cümlelerimle susmuştum. 'agzıma sıçim agzıma sıçim ne bagırdım çocuga ne bagırdım agzıma aklıma agzıma aklıma sıç sıç sıç..'
halıdan dogruldu. hala bir kelime yoktu. bekliyordum. en azından bi hakaret bekliyordum. ceketini giydi sessizce. gene tek ses benim sesimdi. 'napmaya calısıyon napmayaaaaa' diye çemkirmiştim sevdicegime. 'bişey söyle bişeeeey' diye saçımı başımı yolarken ayakkabısını giydi. sonra bir ses geldi. ama kapının sesiydi. gitmişti. bana en çok koyansa, hiç birşey söylenmeyi haketmemiş bu aşka birşeyler söylemekti..
tanım: gidenin kalana yaptıgı en büyük acı veren gitme şeklidir. siz istediginiz kadar bagırınız, çagırınız, çemkiriniz, ne yaparsanız yapın; o sizi kırmamak için, ya da gerçekten söylenmesi gereken bir şey kalmadıgı için hiç birşey söylememeyi seçmiştir. geri dönüşünüz yoktur. o yüzden susan siz olunuz. susan siz olunuz. **
