çok küçüktüm 7 yaşında ya varım ya yokum benden fırlama bir arkadaşım vardı zeynep * artık o mu beni ayarttı ben mi onu bilmiyorum milkanın sadece sütten olan beyaz çukulatasını * istiyoruz tadını da pek sevmem ya işte salak çocuk aklı. zaten aklım olsa o vakit tutar burnumdaki sümüğü silecek peçete alırım *
o zamanlar tansaş kurulmuştu fen lisesi lojmanlarındayız. * bende abimden * bana resmen büyük olan kahve rengi deri ceket yürütmüşüm dikkat çekmiycez zenginiz biz lümpen * değiliz demek için giymişim * para yok kafaya koyduk çalacaz bir tane çukulata *. gidiyoruz.
üst katta çukulatalar zaten bakkal amcaya alışık bünye için burası bir girdap bir başka alem nerdeyse içinde kaybolacaz ama durmak yok nasıl şeytan girdiyse içimize * illa çalacaz çakal zeynep de ben daha safça olduğum için sen al ben gözcülük yapim demiş deri ceketin içine saklamak suretiyle ben salak salak göstere göstere bir adet milkayı alıp cekete sokmuşum o ana kadar hatta çıkışa kadar tepki yok tam ben çıkarken o geldi, korkunç görevli.
bende inkar, yok öyle birşey ben çıkim yaaa halleri baktım zeynep vııınnn. mal gibi kaldım orda adamlar başıma toplandı tutturdular annemi arayacaklar allahım buraya kadar komik tabi salak bir anı ama o raddeden sonra içimdeki korkuyu kelimelere dökmek imkansız orda beni polise verseler daha iyi utancımdan yerin dibindeyim ve işin aslında küçücük kız çocoğu olduğum için benden beklenen tek hareketi yaparak * ağladım ama nasıl salya sümük. bunlar yetmezmiş gibi yan komşu ailecek alış verişe gelmiş beni gördüler tamam gitsin biz tanıyoruz falan felan dahada beter oldum allahım şakaya vuruyorum anlatırken utanmıyayım diye ama şuan resmen ellerim titriyor sözlük. ordan eve ağlaya ağlaya gittim birkaç sene sonra ordan taşındık ama komşu amcanın yüzüne hala bakamıyorum hayır adam babamın arkadaşı hala gorusurler acaba hala benı oyle mı biliyor diye korkarım bak şimdi yine aklıma geldi **
