Hayata 1-0 yenik başladım evet. Ne kadar klasik bir laf! Ama gerçek benim için. Skoru eşitlemek örümün yarısı demek biliyorum. Gidiş onu gösteriyor.
Ve sadece zaman gidiyor benim hayatımda. Geri kalan her şey yerinde sayıyor. Çok yorucu. inanılmaz yorucu. Neye elimi atsam elimde kaldı. Yarım kaldı hep.
Herşey yarım kaldı. Bu da beni zorunlu maymun iştahlı yaptı ne yalan söyleyeyim. içimde ki enerjinin farkındayım ancak bunu ne ile dışarı vuracağımı bilmiyorum.
istediklerimin hiçbiri olmadı. Olmadı diyorum çünkü olması için gerekli zemini oluşturamadım bir türlü. Hep bir aksilik hep bir balta! Ben artık nasıl normal davranabilirim ki?
Bunu bnden kimse isteyemez. Hiç bir şeyin normal olmadığı düzenimde bende normal değilim. Keşke durduğum yerde dua ediyor olsaydım o zaman anlardım ki durmakla olmuyor ama şimdi ne kadar uğraşsam da olmuyor. Ben kaderi duayla yenme derdinde değilim zaten. insanın hiç bir işi yolunda gitmez mi be arkadaş. Bu kadar olur mu ?
Bu kadarı normal mi? Bu soruları kim cevaplar? Babam böyle pasta yapmayı nereden öğrendi?
