ititraf ediyorum...
-öyle ebeveynlerim var ki annem her ne kadar arkamda olsa da işler onun istediği gibi olmadığı zaman çılgınlaşıyor ve işler annemin evden kaçmasına kadar gidebiliyor***babam desen kaç ay oldu görmedm...
öyle bir arkadaşım var ki hemde sözlüktaşım her durumda beni çekebiliyor onun yerinde ben olsam beni öldürürdüm..
bazen öyle anlar geliyor ki sevilmediğimi iliklerime kadar hissediyorum.. hayatımla ve kendimle ilgili mutlu olduğum o kadar az şey var ki ssaysam bi elin parmağını geçmez. hatta sayıyım: bir arkadaşımın beni mutlu etmek amaçlı dudaklarıma takması * ve aynı zamanda sözlüktaşım olan 6 yıllık dostumun hayatımda olması. ha bide japonca biliyorum diye ortalarda dolanmam..
- arada an geliyor ki apartmanın sığınağında yaşamak istiyorum o derece hayattan ve evimden sıkıldım .artık annem üzerimde nasıl bir baskı oluşturduysa her kavgamızda babama gitme isteği doğuyor aslında annem git diyor da neyse.
- aşk desen bana göre değil..her kapımı çaldığında kaçıyorum hadi madem itiraf ediyorum tam olsun kapımı pek çaldığıda söylenemez biri çalmak için elini yumruk yaptığında ben zaten başka alemde oluyorum.
