insanın kendisi ile ilgili görece kavramları, kendisini tanımayan bir insana bir ölçü, evet sadece bir ölçü, abartmasına örnek verilebilecek insan dişisi.
insanlar bu tür bir abartma meselesini çok abart(a)mazlar. çünkü "görece" dediğimiz kavramın da bir sınırı vardır. güzellikten örnek verirsek; çok çirkin, çirkin, güzel değil, çirkin değil, güzel, çok güzel aralığında gidip gelen bir kavramdır güzellik ve demin de dediğim gibi görecelilik konusun sınırları bellidir. görecelilik asla çok çirkin ile çok güzel arasında gelip gitmez. misal türkiye'de hülya avşar'a çirkin ya da çok çirkin diyecek bir insan evladı bulamazsınız. ya güzel der, ya çok güzel der...en müşkülpesent narsist bir kadın da en fazla çirkin değil diyebilir. o da kıskançlığından.
işte göreceliliğin bu hali, insanların kendilerine ait bazı özelliklerini kendilerini tanımayan bir insana (eğer onun hayalinde güzel bir figur olmak istiyorsa) abartırken frenler. çünkü hiç bir insan ilk kez yüzyüze geldiği bin insanın kendisine "senin güzellik anlayışını sikeyim" edasında bakmasını istemez.
yani çok çirkin bir kız msn'de görüştüğü yakışıklı bey'e kendini "çok güzelim" diye tanıtmaz. çünkü ilerde bir gün görüşürlerse yakışıklının topuklarını götüne vura vura kendisinden kaçmasını izlemeyi istemez. fakat biraz olsun görecelilik kavramına güvenerek "güzel bir kız değilim" diyebilir. günah değildir bu.
başlık kızımıza dönersek "ben çok güzel bir kızım diyen kız" işte bu sebeplerden dolayı "güzeldir". tutup bir adriana lima beklemeyiniz fakat karşınıza kibariye'nin annesi de çıkmayacaktır.
fakat tavrından anladığım kadarıyla para öğütücüdür bu. ciğerinizi söker, ay sonunda donunuzu satılığa çıkarırsınız. dikkatli olun.
