mustafa hakkında herşey adlı filmin bir repliğidir. fikret kuşkan karısının kendisini aldatması akabinde bunu hastane de öğrenmesi hem de kadın ölmüşken öğrenmesi, karısının sevgilisini ve ailesini görmesi neticesinde kurduğu delirme cümlesi. ha film de al pacino havası sezdim kendisinde takdir ettim.
şimdi o değil de; cümlenin özüne inersek, yaşamımızda ucundan azıcık da olsa müdahalelerine izin verdiğimiz veya mecbur bırakıldığımız insanların gün gelip bizi delirtme noktasına gelmesiyle sarfedebileceğimiz sözdür zannımca.
her zaman alışveriş yaptığım marketin sahibi ile ne zaman, hangi arada ense tokat olmuşum anlamadım. adamdan fiş almaya çalışırken aklıma şimdi bu havada elini cebine sokacaksın, cüzdanı çıkaracaksın replikleri gelmiyor değil...
ya da her sabah çöpü alan kapıcı efendiye ne demeli, abla çok fazla kola tüketiyonuz valla zararlı sevdiğimden söylüyorum. yahu be adam sanane!!! yok bırakcam nezaketi, pet şişeleri merdiven boşluğundan atcam o olacak en sonunda!
ben bu insanları ne zaman tepeme çıkarmışım, bu insanlar ne zaman benim hayatımda söz söyleme hakkına sahip olmuşlar inanın hiç anlamıyorum. gündelik yaşam anlarında verdiğim sırıtmalar mı, çamaşırı balkonda değil de evde kurutmamdan mı, yoksa halıları her cumartesi balkondan silkmediğim için mi bunca sevgi kardeşim.
yok istemiyorum karşı komşum emine hanım, sizden bana gelen kargoları teslim almanızı istemiyorum, kargocu adamla muhabbet etmenizi de istemiyorum... ne işiniz var hayatımda bre insanlar dedirten oynar güdümlü başlık.
