her insanın elbetteki doğal ihtiyaçları vardır.
elbette bazı şeylerin farkındayız.
allah kahretsin biliyoruz bayanların o narin bıcılık parmağını burnunun en derinliklerine soktuğunu hunharca karıştırdığını ve bulmuş olduğu ganimeti * masanın altına sürdüğünü.
allah kahretsin biliyoruz bayanların o narin popolarıyla o klozete oturduklarını yahut çömeldiklerini.
hafifçe ıkındıklarını yüzünün pembeleştiğini alnının hafif terlediğini ve bok parcasının o suya lop sesi eşliğinde düştüğünü o bayanında son kez o boka bakıp öyle şifonu çektiğini maalesef biliyoruz. allah kahretsin biliyoruz.
hani göz görmeyince daha kolay olurmuş ya.
abi düşün şimdi;
güzel bir bayan vardır. hoşlanıyorsundur.
çok narin her hareketi ince asil oldukça kibar birisi.
hani bakmaya kıyamıyorsun aklından devamlı ''lan o insan ise ben neyim be?'' şeklinde düşünceler falan.
şimdi o nazik kibar asil bayan cebinden bir mendil çıkartır siz heyecanla hareketlerini takip edersiniz tabi, ne yapacak acaba? diye merak edersiniz.
oyle ya onun burnunu süpürdüğünü tuvalete gittigini falan aklınızın ucundan dahi gecirmezsiniz.
cebinden çıkartmış olduğu mendili burnuna yanaştırır ve;
zartttttttttttt zurtttttttt pırtttttttttttt şeklinde sesler çıkartır. siz tabi sokağa falan bakarsınız ''acaba kamyon falan mı geldi korna çalıyor'' ama yok dostum o narin bayandan gelmektedr ses.
burnuyla çeşitli nagmeler çıkartmakta adeta orada mini bir konser vermektedir.
