ahmet muhip dıranas, fahriye abla 'yı çocukluk yıllarında kendisinden yaşça büyük bir kadına ilgi duyan bir çocuğun hisleri ve diliyle yazıyor. bu çocuk şairin ta kendisi olabileceği gibi ondan tamamen bağımsız ve farklı birisi de olabilir.
şiirde fahriye abla realist hikayeye özgü bir methodla tasvir ediliyor. ancak şair esasen realist değil romantiktir. şiirdeki aslı amaç anlatıcının çocukluğuna ait bir anıyı canlandırmak, geçmişe özlemi dile getirmektir. psikanalistler çocukluğa dönme arzusunu anneye bağlılık ve ana rahmine dönme isteğiyle bağdaştırırlar. bu ise ödip kompleksiyle temellendirilebilir. beşeri şiirde anne kapalı, sıcak ve mahrem carlıklarla tasvir edilir. bu bağlamda, fahriye abla şiirinde üç unsur öne çıkmaktadır: kapalı yerleri sevme, çocukluğa dönme, kendinden yaşça büyük bir kadına cinsî alaka duyma. fahriye abla 'nın çocuğun bilinçaltındaki hayali anima arketipi çağrıştırmaktadır.
