devil may cry serileri gibi, prince of persia serileri gibi türünün benzeri oyunlarla mukayese dahi edilemeyecek kadar başarılı olan ps 2 oyunu.
hatta ps 3 çıkmasına rağmen ps 2’yi ayakta tutan yegane kalesi konumundadır.
efektleriyle, müziğiyle, konusuyla, mekanlarıyla, mitolojik atmosferi ve elbette ki insan azmanı, ölü tenli, dövmelerine kurban olduğum, kendinden 100 kat büyük ejderhalar da dahil olmak üzere, ineği olsun yılanı olsun bin bir çeşit yaratığı mutfak robotu edasıyla kesip biçen, keçi sakallı psikopat yok edici kratos’uyla oyun zevkini katladıkça katlayan oyun.
god of war da devil may cry’daki gibi insanı çileden çıkartan ömür törpüsü labirentli mekanlar yoktur. mekanlar daha gösterişlidir ve her kapıya gir mantığından ziyade ilerlemek için akılcı bulmacalar çözmeyi gerektirir.
kratos öyle biridir ki dante gibi eline kılıcını yahut gudik gitarını alıp teknikten yoksun şekilde adete havada sinek avlamaya çalışıyor ya da yüzmeyi bilmediği halde manasız kulaçlar atıyor izlenimi vermez. deli gibi oraya buraya kılıç savurmadan gayet şık hareketlerle ve ardı arkası kesilmeyen comboları ile, o ne yaptığının bilincinde bir profesyoneldir.
ayrıca prince of persia’daki gibi her daim maymunluk yapmanıza gerek bırakmaz. tırmanması gerektiğinde tırmanır, hoplaması gerektiğinde hoplar, koşması gerektiğinde kopar.
işte kratos böyle biridir. dante de kimmiş ebesini ziker valla.
tek pis tarafı bossları öldürmek için dakikada 1000 defa aynı tuşa basmanızı gerektirmesidir.
ama her zaman daha iyisi mutlaka bulunur.
buyurunuz buradan bakınız;
