arapların kendilerini osmanlı öncesinde bilimde, edebiyatta, felsefede, matematikte cebirde dünyanın en ileri topluluklarından biri olduklarını sanmalarından kaynaklanabilir.
gerçek şu ki islamiyet'in ilk dönemlerinde işgalci olarak kuzey afrika ve anadolu'ya hareket etmelerinden dolayı eski yunan arşivleri ile tanışan arapların bu tarz çalışmaları ve önemli buluşları olmuştur. ancak sadece islamiyetin ilk dönemlerinde...
osmanlı'nın arap yarımadasına adım attığı 15.yy araplar pislik içinde yaşamaktaydı, geçelim bu bilimde, felsefede masallarını! araplar bilime, sosyolojiye, edebiyata, felsefeye o kadar önem verse halife ömer iskenderiye kütüphanesindeki 500.000 cilt çok çok değerli baş yapıtı yaktırıp mısır hamamlarındaki suyu ısıtmakta kullandırmazdı. araplar yaptıkları bozgunlar sayesinde girdikleri her yeri yakıp yıkmışlar, kendi inançlarına ters düşen her türlü yapıtı yok etmişler, insanları kılıçtan geçirmişlerdir. buna en başta türkler dahildir...
ancak sonraları 12.yy dan itibaren güçleri azalmış, eskisi gibi birbirleri ile iktidar mücadelelerine girmişler, birbirlerinin kuyularını kazmışlar ve çöllerine geri dönmüşlerdir. osmanlı'nın arap yarımadasına girmesi ile kıçlarını yıkayacak su, banyo yapacak terbiye gördüklerine dua etsinler... osmanlı elbette girdiği yerlerde güller dağıtarak sevgi pıtırcığı şeklinde insanlara kucak açmış değildir, nihayetinde topraklarını almış ve vergiye bağlamış bir imparatorluktur. ama tutup araların binlerce yıldır ot çiğneyip yatmaktan başka bir halt yememesini osmanlı'ya bağlamak da saflığın önde gidenidir.
o kadar merak eden gider arap ülkelerini gezer, halk nasıl yaşıyor görür... ondan sonra dönüp sorar kendine "osmanlı 100 senedir yok, 100 senedir kaç arpa boyu yol almış bu adamlar" diye...
