müslümanlar arasında ateist kesimin neredeyse tamamını oluşturduğu kanısının yaygın olduğu "ateist tipi". aslında çoğunluktan farklı olan herkes bir şekilde marjinal olmaya çalışmak gibi suçlamalarla karşı karşıya kalmıştır. ateizmin karşılaştığı muamele bunun bir örneği... müslümanların ateist kesimin özünde varlığına karşı bir rahatsızlığı var, her ne kadar bu rahatsızlık her zaman açık seçik olmasa, "benim de ateist arkadaşlarım var", "ateist ama çok iyi insan" gibi lafların arkasına saklanılsa da... bu rahatsızlık, müslümanların ateist kesimin daha "şahin" mensuplarının marjinallik ve kendini tatmin kaygısının hissedildiği söylemlerine vurgu yapılarak, bu söylemleri topa tutarak tezahür ediyor.
kabul, ateist kesimin içinde devletin başına geçse camileri kapatacak çok insan var. kabul, dine karşı eleştiri getirmekten ziyade hakaret etmeyi tercih edenler var. buna karşın ateistlere karşı geliştirdiği tek argümanın "imansız kafirler, hepiniz cehennemde yanacaksınız" olduğu müslümanlar nasıl varsa...
ben de bir müslümanım, doğal olarak ateizmin de mümkün olduğunca yaygınlaşmamasını isterim. ama bu durum, farklı olanı ötekileştirmem, birilerini salt ego kaygılarından ötürü ateizmi seçmiş olmakla suçlamamı gerektirmez.
onu bunu bırakıp, müslümanların öz eleştiri yapıp şunu sorması lazımdır: "neden ateistlerin dine getirdiği eleştirilerde kendimizce bir çıta belirliyoruz ve bu çıtayı aşanları 'dini değerlere dil uzatmak'la suçluyoruz? biz dalga geçmeye varacak kadar ateizmi sert eleştirirken, dine yönelik eleştirilerde neden bu kadar hazımsısız?"
