genellikle anormal ve abuk zamanlarda dank eder. böylesi makbuldür zaten. en yakın arkadaşınız evleniyorken, onun düğününde dank edebilir mesela. mutlu mutlu etrafa gülümserken birden tüm arkadaşlarınızın ya evli ya nişanlı hadi en kötü ihtimalle sevgilisiyle birlikte olduğunu idrak edersiniz. o yüzünüzdeki gülümseme birden derin düşüncelerin arasında boğulur gider. ya da evdesinizdir tüm gün çıkmazsınız da bir kişi merak etmez halinizi, yalnızsınızdır. kalabalıkların içinde bir anda çökebilir yalnızlık. etrafınızda onca kişi varken kimsenin hakiki olmadığını hissedebilirsiniz birden. buzdolabındaki nutellayı kapağı her açtığınızda sizin bıraktığınız seviyede buluyorsanız, kimse 'nerdesin, bugün ne yaptın, canın mı sıkkın' diye sormuyorsa mesela, ya da ne bileyim en basitinden bilmem kaç yaşındaki dedenizle ninenize baktığınızda onların bile yalnız olmadığını görüp, 'acaba ben yalnız mı öleceğim?' diyorsanız, tüm eşyalar sizin bıraktığınız yerdeyse ve kimse dağınıklığınızdan şikayetçi olmuyorsa yalnızlığınızı fark edebilirsiniz.. bilemedim, çok abuk anlarda gelebilir bu haleti ruhiye. . gecenin bir yarısı bir entry girerken bile hala çalmayan telfonunuza gidince gözünüz, işte böyle çok abuk anlarda dank edebilir..
