212. bolume kadar zevk alarak izledigim anime, hepsini 1.5 haftada izledim neredeyse, vakit harcamaya deger bir yapit, ichigo adli vatandasin yasadigi maceralari anlatiyor, cesitli mekanlar ve zamanlarda geciyor olaylar. filler bolumler yuzunden ara sira yeter lan deseniz de, ilerledikce heyecanli bolumleri yakaliyorsunuz. genel olarak animede ichigo herkezi korumaya calisiyor, ilk basta kendini kurtardi diye rukia'yi, sonra baska sebeplerden dolayi tum arkadaslarini, insan bu kadar korumaci olur mu lan? adama bunu sorduruyor anime, arkadaslarin icin neler yapabilirsin dedirtiyor. bir de halihazirda kavgadayken yapilan diyaloglar var, adamlar orda birbirine giriyor, sonra birileri geliyor tam aksiyonun ortasinda bir 5 dakika diyaloglara ayriliyor, e ne oldu lan kavga ediyordunuz diyorsunuz? sonra kavga devam ediyor ve ichigo her daim tam yenilecekken bir sekilde ayaklaniyor ya bir sekilde rakibinin acigini bulup kurtuluyor yada birileri onu gelip kurtariyor. izledigim bolumler boyunca bu herif kendi basina birsey yapamadi. surekli "seni affetmeyecegim" tarzi cumleler kurmasida, bu ichigo'nun biraz yumusak olduguna delalet mi ediyor diye dusunmuyor da degilim. insan karsisindaki dusmana elinde kilic, yaka bagir dagilmis kan icindeyken, seni affetmeyecegim dermi lan? olsa olsa anani siktim simdi der.*
bu animeyi izlerken; zaraki kenpachi kadar sert, byakuya kucikhi kadar sakin, gin ichimaru kadar gicik, tousen kadar ipne, aizen kadarda gavat birini bilmiyorum arkadas diyebilir, kendinizi elinizde oklava evin icinde "getsuga tenshou" diye kosarken bulabilirsiniz.
