istisnasız her gece rüyama giriyor, rüyada bile uzatamıyorum ellerimi ona doğru. herhangi bir anda yutkunamadığım oluyor, diyorum ki şimdi başkasının dudaklarına değiyor nefesi. her gün bakıyorum fotoğraflara, ağlaya ağlaya, sarsıla sarsıla, nefret etmek istiyorum, hiç sevmemiş gibi yapmak...beceremiyorum. bunları beceremediğim zamandan beri ondan değil de kendimden soğuyorum. dön diye ağlıyor, çok istiyorum, yapamıyorum. ölene kadar ne gözlerini unuturum, ne de ihanetini. kısır döngüleri vermişken bana bu kadar, artık kendime bile dönemiyorum.
