80'lerde, falkland savaşı sürerken ingiltere'de artan göç oranı ve buna bağlı olarak artan işsizliğin anlatıldığı film, samimiyeti ve dürüstlüğüyle; mesajlarını kafamıza vurmaktansa aklımıza kazımasıyla; oyunculuklarla; müziklerle; sadeliğiyle... kısacası her şeyiyle öne çıkıyor!
shaun isimli, babasını falkland savaşı'nda kaybeden bir çocuğun düştüğü yalnızlık duygusu ile başlayan film, bulduğu arkadaş çevresinin serseriliğiyle devam ediyor... filmi izlerken adeta filmin içine kapılıp aynı duyguları hissediyorsunuz! gençlerin düşmüş olduğu boşluğu, işsizliğin vermiş olduğu stresi, ırkçılığı... tüm duyguları tadıyorsunuz...
bir dönem filminden ne beklenirse, cevabını bulabileceğiniz bir film this is england. bilhassa kendilerinin milliyetçi olduğunu iddia eden nazi bozması ingilizleri gördükçe, küçücük zihinleri nasıl doldurduklarını ve "kendilerinden" olmayanlara nasıl baktıklarını fark ettikçe, ırkçılığın safiyane tadını alıyorsunuz; şiddetli bir reddedişe rağmen ırkçılık! özellikle son sahnelerde anlıyoruz bunu.
ancak film olumsuz bir duyguyla bitmiyor, filmin temeline hakim olan karamsarlık son periyotta kendini "güzel günler gelecek" umuduna bırakıyor.
oyunculuklarda 7'den 70'e, ufak rollerden baş rollere herkesin hakkını vermek lazım; hatasıza yakın oynamışlar... ve karşılığını da gelecek vaadeden oyuncu, 2006 londra ingiltere sinema yeteneği gibi bir çok ödülü kazanmışlar...
bir dönem filmi olarak diğer benzerlerinden farkı, mesajlarını klasik yolla vermemesi; bir çocuğun gözünden, neredeyse aynı saflıkla olayları göstermesidir. izlenilesi ve üzerinde derin derin düşünülmesi gereken bir film, gelecekte eminim ki "kült" sıfatını alacaktır...
