vecdi çıracıoğlu'nun bilmem ne zaman yazdığı kitap. ütopik olarak yeni bir dünyanın kurgusu. sorsan yorumlarda öyle derler yani. ben kitabı ankara terminalinden aldım, büyük bir heveslede değil ayrıca, kitabım yoktu yanımda. seçiciyim aslında kitaplar konusunda, almam ordan burdan. ( itiraf ediyorum satmıyor diye ucuzluktan aldım )
neyse; kitap subjektif olarak söylüyorum: tam bir fiyasko. serseriliğin standartlığı özünde anarşizm temelli ''hacı bak, öyle güneş ülkesi falan düşlemiş adamlar vakti zamanında, nooldu... olmaz tabi reel dünya diye bişey var, sen konumuna bak, öyle düşün'' havasında tersine ütopya durumunda ama çok dağınık ve birşey vermiyor. buradan çıkardığım tüm sonuçları yazıyorum:
terminalden kitap alınmaz, alacaksan leman al, yoksa bul işte bir dergi.
sırf ucuz diye kitap alma.
''edebiyatta çığır açan yazar'' tanımını duyduğun anda kaç kurtul. çığır dedikleri, yazarın anlattıklarını anlamadığındandır.
her aldığın kitabı okumak zorunda olmadığını kafana yaz, ver birine ''al bunu süper kitap, edebiyatta çığır açmış diyorlar'' diyerek gazla gitsin.
editimsi: ne vecdi ile ne de yeni yazarlarla alıp veremediğim var. yeniler arasında çığır açanlar var yani, dimi?
