hikayeye baştan başlamaya gerek yok. şampiyonluğu isteyen beşiktaş çıkar alır maçı. iyi oynar, kötü oynar, elle atar üzerine yatar önemli değil, şampiyon olmak istiyosan çıkıp o maçı alıcaksın.
bu takımda sergen olsa derim ki 'tamam feneri bitiririz', bu takımda pascal olsa derim 'tamam her ne şekilde olursa olsun maçı kazanırız' ama malesef diyemiyorum. ilk yarı ruhsuz, ikinci yarı iyi oynayan bir takım olmasın yine karşımızda. bursa maçındaki gibi fazla motivasyondan gerzeklik yapmasın futbolcular. taraftarın arkanda, sen iyi oynayıp iyi mücadele ettikten sonra o taraftar seni yenilsende bağrına basıp alkışlıyor. geçmiş yıllarda beşiktaş ın rize deplasmanından 5 yiyip bir sonraki hafta inönü de krallar gibi karşılandığını hatırlarım.
yani yeter ki şu oyuncular iyi mücadele edip canla başla oynasınlar. sivas-ts maçını izledim o bülent uygun u bi kaşık suda boğarım ama saygı duydum o takıma. canlarını dişlerine takmışlar harika mücadele ediyolar. istiyolar kardeşim. adamlar şampiyonluğu harbiden istiyor. işte beşiktaşlı futbolcuların da şampiyonluğu istemesi lazım. yoksa on sene daha bitmez bu dertler.
