birebir başımdan geçen bir olayı anlatmak istiyorum. ama önce şunu söyleyeyim çoğumuz cahiliz evet bilip bilmeden insanlara nefret kusuyoruz hatta. halbuki kürt kökenli türk vatandaşlarımız * arasında asker olan türkiye cumhuriyeti için şehit olan onlarcası var. benim adım bilge türklükten geliyor diye koymuş ailem ama yanlımı olmalıyım ne kadar çabuk etiketliyoruz insanları halbuki abid adında arkadaşım var ama bir insan bu kadar iyi bu kadar efendi bu kadar kültürlü bi asker olamaz. bu noktaya kadar yazdıklarım herkesi birden yargılamamak adınaydı.
ancak şöyle bir önemli ve vahim durum varki bu vatandaşlarımıza öfke duyan insanları da anlamamız için yazıyorum.
marmara üniversitesi gibi bir okul , okul içindeki özmen aktar gibi bir yurt, yurtta mersin gibi bir şehrin merkez ilçesinde anadolu lisesinde devlet okullarında okuyarak bu konuma gelmiş halende bu şansları kullanan bir insanın türkiye cumhuriyetine laf ettiğini gözlerimle gördüm kulaklarımla duydum eziliyoruz biz derken her imkandan ve her yenlikten geri kalmayışına ben şahit oldum.
imkanlar şartlar hatta cehalet onları böyle devlete düşman ediyor dedim yıllarca ama artık bunu soylerken ağzım eğriliyor aklıma o kişi ve çevresi okuduğu kitaplardan dinlediği müziğe kadar halleri geliyor sonra da şehitlerim geliyor üzülüyorum , üzülüyor ama başlığın çağrışımlarına katılıyorum.
tanım : fikirle zikirin uyuşmazlığını anlatan cümlecik.
