kalacak tüm izlerin hayatımda
gözümden bir damla yaş aktığında
bir yer bulabilsem seni hatırlatmayan
kan tarlası gelincik şafağında
ölümse korktun savaşsa hep kaçtın
vur kendini korkularda hadi al
sen bir suydun sen bir ilaçtın
hoşçakal gözümün nuru hoşçakal
hoşçakal canımın içi hoşçakal
ayrlılığa dönüşmek zorunda olan bir sevginin can cekişerek bitişi...
vaktin tamam olduğunu duymak bir aşkı nasıl ağ(n)latabilir ki- aşk zamanın ötesinde birşey değil miydi yoksa ben mi yanlış aşkta konaklamışım-
birini severek uğurlamak-bir daha görmemek,dokunmamak adını koymayarak adını çağırmayarak- zor muş
yinede susmak kişinin bireysel adaleti oluyor. çünkü en fazla suskunluk biriktiriyor insanı...
