ilk kısımdaki "düşmek" kelimesinin o çağrıştırdığı acizliği, akabinde ikinci kısımdaki "dost" kavramıyla pekiştirdiğimizde ne kadar da güçlü, mübarek ve aranıp da bulunamayan bir olgunun oluştuğunu görüyoruz.. sonuçta dost kavramı ile kara gün dostu arasında dağlar kadar fark olduğu aşikar.. ama işte o en sonunda tokat gibi çarpan "olmaz" kelimesi, tüm o yeşeren ümitleri, gözünün yaşına bakmadan alıp götürüyor allahıma..
inişli-çıkışlı, çok enteresan bir atasözümüzdür vesselam.. film gibi yeminlen.*
