sanırım hiç bir zaman gerçekten sevemedim. çünkü sevdiğim insanların yanında olmaktan her zaman alıkoydum kendimi. kimi zaman aşağılık komplekslerimden dolayı, kimi zaman da kendimi inanılmaz güzel ve üstün bir insan olarak görmemin kibirinden.
bazen çok ulaşılmaz sandım kendimi, bazen de kimsenin bana ulaşamamasını bizzat ellerimle sağladım. eğer bunların farkında olmasaydım adım "deli" olurdu. ama içinde olduğum farkındalık yüzünden kendime en fazla "aptal" diyebiliyorum. ama dünyanın en güzel, en akıllı, en zor ve en umursamaz aptalı.
edit: üç noktalar vardı ve onları kaldırdım, artistlik olmasın diye.
